این منطقه که امتزاج منظره‌های زیبا و سرسبز با جلوه‌های زندگی مردم است در ۳۷ کیلومتری شمال کابل و بین خطوط ۶۹ درجه و ۴ دقیقه و ۸ ثانیه طول شرقی و ۳۴ درجه و ۴۹ دقیقه و ۳۸ ثانیه عرض‌ شمالی قرار دارد که واقع در دره‌ای در دامنه شرقی رشته کوه یغمان موقعیت یافته و ارتفاع آن از سطح دریا ۲ هزار و ۳۰۰ متر می‌باشد که دارای۴ هزارو ۶۵ خانه و ۴۳ روستای کوچک و بزرگ می‌باشد.

استالف در زنجیره دره‌هایی قرار گرفته که از سالنگ در شمال آغاز می‌شود و در جنوب به «شکر دره» در همسایگی یغمان و کابل به پایان می‌«سد که به ترتیب شامل: «شاوه»، «تتمدره»، «هوفیان»، «گل غندی»، «خواجه سیاران بالا»، «توپدره»، «سنجردره»، «رایشت»، «استرغچ»، «خوشاب»، «فرژه»، «ده کو»، «گلدره»، «شکردره» می‌شود.

آن‌چه به استالف برجستگی ویژه‌ای می‌بخشد این است که این دره، نگین سبز و درخشنده تمام دره‌هایی است که بر گردن افراخته کوه‌های غرب شمالی حمایل شده‌اند.

۲ تپه زیبا و پیش برآمده استالف به سوی شرق در دو سوی شرق در دو سوی دهانه آن، دارای گسترده‌ترین چشم‌انداز شمالی هستند که بی‌نظیر است.

این دو تپه از شاهراه سالنگ قابل مشاهده‌اند که بر فراز تپه راست «زیارت و مسجد زیبای ایشان صاحب» قرار دارد که موجودیت این این زیارت نقش بارزی در جلب توجه مردم داشته و استالف را اهمیت روحانی بخشیده و «تخت استالف» که از گذشته‌های دور محل تفریح خاص و عام بوده بر فراز تپه چپ اعصار گردیده است.

در رابطه با نام این منطقه نظریه‌های گوناگونی وجود دارد، به اعتباری استالف ریشه رومی دارد چراکه همگونی آوایی با واژه «استافیل» یعنی انگور در زبان رومی دارد که فراوانی تاکستان‌ها در استالف از این باور است که اسکندر کشور گشای مقدونی هنگامی که به این منطقه رسید نام آن را استالف نهاد که درستی این ادعا محتاج پژوهش می‌باشد.

فولکور منطقه در مورد وجه تسمیه و نامگذاری استالف قصه‌ای دیگر دارد که اگر چه این افسانه‌ها می‌تواند دارای رگه‌هایی از حقیقت باشد.